معرفی و بررسی

مطالعات گوناگون روی حیوانات آزمایشگاهی معلوم شده است که ماده موثره عمده در گیاه شاه بلوط هندی مخلوط گلیکوزیدهای تری ترپنی (اسین) است که دارای اثر سفت‎کننده عروقی است. شواهدی مبنی بر اثر بخشی عصاره شاه بلوط در کاهش فعالیت آنزیم‎های لیزوزومال بدست آمده است. فعالیت این آنزیم در شرایط پاتولوژیک مزمن وریدها افزایش می‎یابد به طوری که تجزیه گلیکوکالیس (موکوپلی ساکاریدها) در دیواره وریدها توسط این گیاه مهار می‎شود. حرکت پروتئین‎های با وزن مولکولی کم، آلکترولیت‎ها و آب به فضای بین سلولی از طریق کاهش نفوذپذیری عروق مهار می‎شود با بکارگیری دارونما جهت مقایسه، در مطالعات فارماکولوژیک روی انسان کاهش قابل ملاحظه‎ای در پالایش‎های مویرگی به اثبات رسیده است. و بهبودی قابل ملاحظه‎ای در نشانه‎های نارسایی مزمن وریدها (سنگینی و فشار روی عروق پا، خارش، درد، ورم و حس خستگی در ساق پاها) مشاهده گردیده است.

در مطالعات دو سو کور در عرض ۴ هفته روی ۴۰ بیمار با نارسایی وریدی اثر ضد التهاب و آثار مفیدی نظیر برطرف شدن درد ساق پاها و پارامترهای فوق را با تجویز عصاره گیاه شاه بلوط به اثبات رسانیده‎اند. با توجه به اثرات فوق اثر بخشی ماده موثره شاه بلوط هندی در کمک به درمان هموروئید نیز به اثبات رسیده است. افزون بر این در مطالعه دوسوکور راندم دیگری روی ۲۲ بیمار با نارسایی مزمن وریدی که تحت درمان با ۱۲۰۰ میلی‎گرم عصاره گیاه شاه بلوط هندی (استاندارد شده بر حسب ۱۰۰ میلی‎گرم اسین) قرار گرفته‎اند، اثر ضد ورم از طریق کاهش در پالایش کاپیلری پدیدار شده است.